Who you can meet this year in the roundpens?

Mary Kitzmiller - USA

Jak sama o sobie pisze: „Jestem wnuczką jeźdźca rodeo. Mój dziadek zmarł, kiedy byłam małym dzieckiem. Jednak dorastałam wśród historii o nim, wśród opowieści o rodeo, zajeżdżaniu koni dla kawalerii… Cóż, można powiedzieć, że mam to we krwi. Swoją podróż z końmi rozpoczęłam w bardzo młodym wieku i od tamtej pory nie przestaję się uczyć.”

Mary wykorzystuje lata doświadczeń, które zdobyła zajeżdżając młode konie, pracując z tymi sprawiającymi problemy czy przygotowując konie do zawodów NRHA w reiningu.Te umiejętności pozwoliły jej na osiągniecie niebywałego sukcesu w konkursie Extreme Mustang Makeover i zdobycie nagrody 50,000 $.

W latach 2014 i 2015 jako jedyna kobieta uczestniczyła w konkursie o dziką kartę zawodów podczas Road to the Horse. Oprócz codziennej pracy z końmi, klinik w Stanach i na świecie, Mary współprowadzi program w The Horse Radio Network, stacji, której słuchalność sięga 40,000 odbiorców.

W swoich treningach zwraca szczególna uwagę na rolę pozytywnego wzmacniania i systemu nagradzania koni.

Kluczowy element charakteryzujący jej pracę z końmi ? Jest on bardzo prosty: Podążaj za koniem. Koń nigdy się nie myli, Słuchaj, Obserwuj, i Podążaj.

Maciej Czinczoł - Polska

Maciek na co dzień prowadzi zakład stolarski i praktykuje jogę. Z końmi pracuje amatorsko od kilku lat. Od samego początku tej przygody towarzyszy mu tzw. „szczęście początkującego” i spotyka na swej drodze fantastycznych trenerów. Mimo, iż reprezentują bardzo różne dyscypliny jeździectwa, łączy ich wspólna cecha: natu ralne podejście do koni. Uczy się min. od Jurka Krukowskiego, Eweliny Zoń, Clausa Theurera i Andrzeja Makacewicza, rozwijając się tym samym w kilku kierunkach równocześnie. Regularnie uczestniczy w końskich szkoleniach, wiele z nich współorganizuje na stworzonym przez siebie Wilczym Ranczo, gdzie realizuje się w swej jeździeckiej pasji. Co pół roku uczestniczy w zajeżdżaniu dzikich koni – imprezie organizowanej przez JNBT na Pojezierzu Drawskim. Filozofia, którą się kieruje w swojej pracy to: „harmonia oparta o umiejętny balans pomiędzy zaufaniem, szacunkiem i przywództwem”.

 „Zawsze, gdy czytam życiorysy znanych trenerów, dochodzę do wniosku, że moja „końska” historia jest zgoła inna, niż pozostałe . Nie miałem dziadka ułana i nie wyssałem miłości do koni z mlekiem matki. Urodziłem się i wychowałem w mieście. Kiedy jednak wracam pamięcią do mojego dzieciństwa, to marzyć o koniach zacząłem w wieku lat sześciu. Potem życie ułożyło się tak, że zrealizować swoje marzenie udało mi się dopiero w wieku lat trzydziestu sześciu. Zapadła decyzja na „tak” i wtedy wszystko potoczyło się bardzo szybko. Pojawił się pierwszy koń, później kolejny i kolejny. Po trzech latach powstało małe ranczo, na którym z grupą przyjaciół rozwijamy się w szeroko pojętym jeździectwie.”

Guy Robertson - Wielka Brytania

Guy Robertson pracował z końmi - trenując i przygotowując młode konie pod siodło - w wielu krajach, m.in. w Wielkiej Brytanii, Australii, USA, Nowej Zelandii.

Jego przygoda z końmi rozpoczęła się gdy miał ledwie 5 lat a już na 6 urodziny otrzymał swojego pierwszego kucyka. Próbował wielu różnych dyscyplin - w tym skoków oraz WKKW. W 1996 r. poznał polocrosse  - dyscyplinę, która połączyła jego dwie pasje: sport i konie. Dyscyplina ta pochłonęła go całkowicie - grał w reprezentacji Wielkiej Brytanii w latach 2002 - 2011, w tym ostatnie 3 lata jako kapitan drużyny.

Obecnie cały swój czas poświęca pracy z końmi głównie w domu a także prowadząc kliniki i pokazy przede wszystkim w Wielkiej Brytanii.

Na metody szkoleniowe Guya duży wpływ miały jego podróże, podczas których miał także okazję poznać podejście największych ternerów jak Martin Black, Pat Parelli, Craig Cameron, Clinton Anderson, Buck Brannaman, Bill i Tom Dorrance oraz Ray Hunt.

Guy wierzy, że aby mogły się uczyć konie muszą mieć zaufanie i szacunek do zajmujących się nimi ludźmi. Jego metody skupiają się na pozyskaniu kontroli nad ruchem konia poprzez pracę z ziemi. Po uzyskaniu podstawowej kontroli Guy podbudowuje ją dalszą pracą, zarówno z ziemi, jak i z siodła.

Chociaż techniki Guya stale ewoluują w miarę jak stara się je dopracować i wysubtelnić, to zasady jego programu pozostają takie same - Guy nieodparcie dąży do tego, by pracować z końmi w sposób dla nich zrozumiały i w otoczeniu, w którym mogą się uczyć efektywnie.

Guy jest zawsze otwarty na naukę i wierzy, że każdy koń, z którym przyszło mu kiedykolwiek pracować, czegoś go nauczył.

Bieżące info o Mysląc o Koniu - Considering the Horse 2015 na www.myslacokoniu.pl

Bilety dostępne na Bilety MOK 2015

Jak było w 2012?- Film MOK 2012